تروور فراست، یه عکاس و از کارمندان نشنال جئوگرافیک در سفری به استرالیا در مورد مزارع پرورش کروکودیل و روشای شکار اونا تحقیق می کنه.
ایشون براساس مشاهدات عینی خود در این باره میگه:” این کار در حد دیوونه کننده ای خطرناکه. سخته که روی عکس گرفتن تمرکز کنی و همزمان اطمینان داشته باشی که دستا یا بازوهایت به وسیله کروکودیل گاز گرفته نشه”. فراست سه سال گذشته رو به تحقیق در مورد شکار کروکودیل آب شور در شمال استرالیا مشغول بوده، جایی که جمعیت این جونور بزرگ که در سال ۱۹۷۱ در برابر نابودی قرار داشت حالا به ۱۰۰٫۰۰۰ عدد فقط در مناطق شمالی این کشور رسیده.
کروکودیل آب شور بزرگ ترین، تهاجمی ترین و خطرناک ترین کروکودیل روی کره زمینه که با خشونت تموم از قلمرو خود مراقبت می کنه.
جمعیت این خزنده عجیب اونقدر داره زیاد می شه که امنیت مردم این منطقه رو تهدید می کرد به خاطر همین درخواستای زیادی واسه جمع آوری و نابود کردن درصدی از جمعیت این جونور ارائه شده و در ادامه مقامات محلی اجازه دادن که هرساله تعداد محدود و مشخصی از این خزندگان شکار شن. شکار کروکودیل به منبعی واسه کسب درآمد مردم این ناحیه تبدیل شده و باعث زیاده رویایی هم شده.
پوست یه کروکودیل ۶ متری بیشتر از ۱۰٫۰۰۰ دلار قیمت داره و سر حیوان هم به قیمت ۳٫۰۰۰ دلار فروخته می شه.
تحقیقات فراست نشون داده که پرورش این حیوان هم باعث نجات نسل اون شده و هم منبع درآمد خوبی واسه پرورش دهندگان تلقی می شه.
در مناطق شمالی استرالیا، هر شکارچی باید مجوزهای لازم واسه شکار کروکودیل رو به دست بیاره که اندازه کروکودیلایی که می تونه شکار کنه در اون مشخص شده.
هم اینکه ایشون باید از شکار و قصابی کردن اون فیلمبرداری کنه و ویدیو مربوط رو به مقامات محلی تحویل دهد. اینجوری در صورت هر گونه زیاده روی، کشتن غیر انسانی و یا هر گونه سرپیچی از قوانین با شکارچی شدیدا برخورد می شه.
در یکی از این شکارها، دو شکارچی که فراست همراه اونا بود به وسیله یه زمیندار بومی فرا خونده شدن که ادعا می کرد یه کروکودیل بزرگ به همسر اون حمله کرده. اینجوری فراست همراه با دو شکارچی نامبرده شبونه سوار یه قایق آلومینیومی ۴٫۵ متری شده و واسه پیدا کردن کروکودیل نامبرده وارد آب شدن. یکی از این شکارچیان مسئول هدایت قایق بود و یکی دیگه هم در حالی که یه چراغ قوه در دست داشت در آب به دنبال نور چشم کروکودیل می گشت و در آخر اونو پیدا کردن. براساس فاصله ای که بین چشمون حیوان قرار داشت این دو به این نتیجه رسیدن که با کروکودیل بسیار بزرگی مواجه شدن.
از این رو شکارچی نامبرده چراغ قوه رو به سمت چشمای کروکودیل گرفت تا دید اونو دچار مشکل کرده و به اندازه کافی به اون نزدیک شن. بعد یه نیزه مخصوص شکار کروکودیل به سمت پشت گردن حیوان پرتاب شده و جنگ شروع گردید. این نیزه درست مانند قلاب ماهیگیری عمل کرده و شکارچی هم باید به همون روش ماهیگیری عادی با شکار خود بازی کنه و اینجوری چیزی مثل یه رقص باحال شکل میگیره.این کروکودیل اونقدر قوی بود که شروع به کشیدن قایق کرد.
بعد از دو ساعت تلاش در آخر نشونه هایی از خستگی در حرکات کروکودیل دیده شد.
کروکودیل عصبانی به سطح آب می اومد سر و صدا می کرد و باز به زیر آب می رفت. بعد قایق به اندازه کافی به کروکودیل نزدیک شده و وسیله ای مثل کمند رو دور آرواره قوی کروکودیل انداختن.
بعد باید آرواره اونو نوارپیچی کرده و در ادامه با خیال راحت به اون شلیک کنن. اما تو یه لحظه یهو کروکودیل خسته و عصبانی گوشه ای از قایق رو گاز گرفت و شروع به پیچیدن کرد.
یکی از شکارچیان بر سر قایق ران و بقیه فریاد زد که بشینن چون قایق در حال از این رو به اونو شدن بود. در آخر کروکودیل دست از مقابله برداشت و شکارچیان تونستن کمند رو دور آروارهش بندازن و یکی از شکارچیا با به کار گیری اسلحه مغز حیوان رو هدف قرار داد که مرگی سریع رو واسه اون رقم زد. این شکار چند ساعت هولناکم به طول رسید و وقتی که به ساحل اومده و کروکودیل رو اندازه گیری کردن مشخص شد که این کروکودیل در حدود ۵ متر طول داره.
فراست میگه که صحنه شکار و تقلای حیوان اونو از دید احساسی تحت تاثیر قرار داده که یه حیوان ۸۰ ساله با چه قدرتی واسه نجات جون خود تلاش می کنه.
حیوونی که در طول دوران جنگ جهانی دوم به دنیا اومده بود یا شاید در دوران رکود بزرگ در آمریکا.
