اقدام سازمان های بین المللی

اقدام سازمان های بین المللی:

2-38-4-1 اعمال تحریم ها:

تحریمها می تواند به سه شیوه تحریم تجاری، تحریم سرمایه گذاری وسرمایه برداری اعمال شود.

تحریم تجاری، عبارت است از امتناع از خرید و فروش با کشورخاطی.

تحریم سرمایه گذاری، یعنی جلوگیری از سرمایه گذاری کشور متخلف درکشورهای دیگر و ممانعت از سرمایه گذاری کشورهای دیگر در کشور مذکور و سرمایه برداری، یعنی فروش دارایی های موجود درکشور متخلف.

تحریم اقتصادی در جستجوی آن است تا به هرنحو ممکن، کشور متخلف را از انجام داد و ستدهای بین المللی محروم سازد. کشورهایی که علیه کشوری دست به تحریم تجاری می زنند، با یکدیگر عهد می کنند که ازخرید کالاهای صادراتی کشور مذکور خودداری کرده و از فروش کالاها و خدمات خود به آن کشور نیز جلوگیری کنند. حتی گامی جلوتر رفته وکشور متخلف را مورد تحریم سرمایه گذاری قرار می دهند. به دیگر سخن، هدف تحریم اقتصادی آنست که یک اقتصاد را ازنفع بردن از بازارهای جهانی کالا و خدمات و سرمایه محروم نماید.در واقع قهراً تحریم اقتصادی وضعیتی برای کشورمتخلف پدید می آورد که او را در حالت خودکفایی قرار می دهد. در مقابل کشور متخلف جبراً در سطح پایینی از زندگی دریک اقتصاد منزوی قرار میگیرد. درجه موفقیت اعمال تحریم اقتصادی علیه یک کشور، ازیک طرف بستگی به میزان علاقه و شرکت پذیری تمامی کشورهای دیگر تحریم و ازطرف دیگر بستگی به درجه و درصد وابستگی کشورتحریم شده به تجارت جهانی دارد. واضح است که اگر تعداد کمی از کشورها به تحریم کشور مبادرت ورزند و بقیه کشورهای جهان با آنها همدلی و همگامی نکنند، آن تحریم موفق نخواهد شد. تازه درصورت توافق اکثریت کشورها، باز چگونگی برخورد اقتصاد کشور منزوی دررابطه با خودکفایی ، یعنی توانایی های کشور منزوی در بسیج نیروها علیه آن تحریم (جهت غلبه برآن) نقش حیاتی دارد. کشوری که از منابع غنی و متنوع طبیعی و زیرزمینی برخوردار بوده و صاحب یک نظام کشاورزی منسجم وکارا باشد، قطعاً در مقابل تحریم اقتصادی ازکشوری که فقط صادرات خود را متکی به یک یا دوکالا کرده از وضعیت بهتری برخوردار است. با وجودی که اعمال تحریم اقتصادی هزینه های سنگینی برای کشورتحریم شده در بردارد اما هزینه های زیادی نیز برای سایر کشورها نیز به بار می آورد، زیرا بهره مندی از منافع مبادلات بین المللی امری دو جانبه است.

اثرات تحریم ها بر بازار بورس ایران  از شهریورماه 1383 با روند نزولی شاخص‌ها در بورس ایران آغاز شد. در آن مقطع، بسیاری افت شاخصها را ناشی از شکل‌گیری حباب قیمتی در سال‌های قبل، به‌ویژه سال1382، دانستند و به تبع آن کاهش شاخص را پیامد طبیعی رشد غیرواقعی آن در یک‌سال ‌و ‌نیم قبل تلقی کردند. بازدهی سه رقمی بورس اوراق بهادار ایران در سال 1382 شاهدی بر رشد غیرواقعی و در نتیجه افت سال‌های بعد طبیعی تلقی شد. پیش از آن، در سال 1382، مجموعه اتفاقاتی منجر به ورود سیل سهمگین نقدینگی به بازار اوراق بهادار شده بود. از سویی، رکود بازار مستغلات، ارز و فلزات قیمتی،کاهش بازدهی سرمایه‌گذاری در پیش‌خرید سیم‌کارت تلفن همراه و یا خرید کالاهای بادوام (نظیر خودرو،…)،افزایش حجم نقدینگی در کشورهای منطقه‌ی خلیج فارس به سبب وقایع 11 سپتامبر،… و از سوی دیگر، چشم‌اندازهای ارایه‌شده در برنامه‌های توسعه‌ی اقتصادی، در مجموع انتظارات روزافزونی نسبت به بازدهی بازار سرمایه ایجاد کرد. بدین ترتیب، شکل‌گیری حباب قیمتی که در فاصله‌ی فروردین 1382تاشهریورماه1383رخ داد، از سوی دیگر، در پی تحولات پس از11سپتامبر و اعمال تحریمهای بیشتر، بورس اوراق بهادار که نسبت به تحولات بیرونی همواره کاملاً خنثی عمل می‌کرد مبدل به بازاری بسیار حساس شد. تحولات پرونده‌ی هسته‌ای،مصوبات مجلس، تنشهای داخلی و جز آن همه بلافاصله و به صورت مستقیم تاثیر خود را در بورس برجای گذاشت. برای مثال، هرگونه تحول تازه‌ای در پرونده‌ی هسته‌ای یا برخی مصوبات مجلس جدید، مانند طرح تثبیت قیمتها با واکنش منفی بورس و افول شاخصها مواجه شده بود. چنانکه گفته شد، بورس اوراق بهادار از مهرماه 1381 و همزمان با تحولات یازده سپتامبر و اعمال تحریمهای بیشتر علیه ایران، به بازاری بسیار حساس نسبت به تحولات سیاسی بدل شده است. به همین ترتیب، در تمامی سالیان اخیر فعالان بازار نسبت به هر تحول تازه‌ای در پرونده‌ی هسته‌ای و یا مناقشات ایران با غرب و شورای امنیت واکنش نشان داده است.